Gospel of Mark.
Chapters 13-16.
Chapter 13.
- Και
εκπορευομενου
αυτου
εκ
του
ιερου
λεγει
αυτω
εις
των
μαθητων
αυτου,
Διδασκαλε,
ιδε
ποταποι
λιθοι
και
ποταπαι
οικοδομαι.
- και
ο
Ιησους
ειπεν
αυτω,
Βλεπεις
ταυτας
τας
μεγαλας
οικοδομας;
ου
μη
αφεθη
ωδε
λιθος
επι
λιθον
ος
ου
μη
καταλυθη.
- Και
καθημενου
αυτου
εις
το
Ορος
των
Ελαιων
κατεναντι
του
ιερου
επηρωτα
αυτον
κατ
ιδιαν
Πετρος
και
Ιακωβος
και
Ιωαννης
και
Ανδρεας,
- Ειπον
ημιν
ποτε
ταυτα
εσται,
και
τι
το
σημειον
οταν
μελλη
ταυτα
συντελεισθαι
παντα.
- ο
δε
Ιησους
ηρξατο
λεγειν
αυτοις,
Βλεπετε
μη
τις
υμας
πλανηση
- πολλοι
ελευσονται
επι
τω
ονοματι
μου
λεγοντες
οτι
Εγω
ειμι,
και
πολλους
πλανησουσιν.
- οταν
δε
ακουσητε
πολεμους
και
ακοας
πολεμων,
μη
θροεισθε
δει
γενεσθαι,
αλλ
ουπω
το
τελος.
- εγερθησεται
γαρ
εθνος
επ
εθνος
και
βασιλεια
επι
βασιλειαν,
εσονται
σεισμοι
κατα
τοπους,
εσονται
λιμοι
αρχη
ωδινων
ταυτα.
- βλεπετε
δε
υμεις
εαυτους
παραδωσουσιν
υμας
εις
συνεδρια
και
εις
συναγωγας
δαρησεσθε
και
επι
ηγεμονων
και
βασιλεων
σταθησεσθε
ενεκεν
εμου
εις
μαρτυριον
αυτοις.
- και
εις
παντα
τα
εθνη
πρωτον
δει
κηρυχθηναι
το
ευαγγελιον.
- και
οταν
αγωσιν
υμας
παραδιδοντες,
μη
προμεριμνατε
τι
λαλησητε,
αλλ
ο
εαν
δοθη
υμιν
εν
εκεινη
τη
ωρα
τουτο
λαλειτε,
ου
γαρ
εστε
υμεις
οι
λαλουντες
αλλα
το
πνευμα
το
αγιον.
- και
παραδωσει
αδελφος
αδελφον
εις
θανατον
και
πατηρ
τεκνον,
και
επαναστησονται
τεκνα
επι
γονεις
και
θανατωσουσιν
αυτους
- και
εσεσθε
μισουμενοι
υπο
παντων
δια
το
ονομα
μου.
ο
δε
υπομεινας
εις
τελος
ουτος
σωθησεται.
- Οταν
δε
ιδητε
το
βδελυγμα
της
ερημωσεως
εστηκοτα
οπου
ου
δει,
ο
αναγινωσκων
νοειτω,
τοτε
οι
εν
τη
Ιουδαια
φευγετωσαν
εις
τα
ορη,
- ο
[δε]
επι
του
δωματος
μη
καταβατω
μηδε
εισελθατω
αραι
τι
εκ
της
οικιας
αυτου,
- και
ο
εις
τον
αγρον
μη
επιστρεψατω
εις
τα
οπισω
αραι
το
ιματιον
αυτου.
- ουαι
δε
ταις
εν
γαστρι
εχουσαις
και
ταις
θηλαζουσαις
εν
εκειναις
ταις
ημεραις.
- προσευχεσθε
δε
ινα
μη
γενηται
χειμωνος
- εσονται
γαρ
αι
ημεραι
εκειναι
θλιψις
οια
ου
γεγονεν
τοιαυτη
απ
αρχης
κτισεως
ην
εκτισεν
ο
θεος
εως
του
νυν
και
ου
μη
γενηται.
- και
ει
μη
εκολοβωσεν
κυριος
τας
ημερας,
ουκ
αν
εσωθη
πασα
σαρξ.
αλλα
δια
τους
εκλεκτους
ους
εξελεξατο
εκολοβωσεν
τας
ημερας.
- και
τοτε
εαν
τις
υμιν
ειπη,
Ιδε
ωδε
ο
Χριστος,
Ιδε
εκει,
μη
πιστευετε
- εγερθησονται
γαρ
ψευδοχριστοι
και
ψευδοπροφηται
και
δωσουσιν
σημεια
και
τερατα
προς
το
αποπλαναν,
ει
δυνατον,
τους
εκλεκτους.
- υμεις
δε
βλεπετε
προειρηκα
υμιν
παντα.
- Αλλα
εν
εκειναις
ταις
ημεραις
μετα
την
θλιψιν
εκεινην
ο
ηλιος
σκοτισθησεται,
και
η
σεληνη
ου
δωσει
το
φεγγος
αυτης,
- και
οι
αστερες
εσονται
εκ
του
ουρανου
πιπτοντες,
και
αι
δυναμεις
αι
εν
τοις
ουρανοις
σαλευθησονται.
- και
τοτε
οψονται
τον
υιον
του
ανθρωπου
ερχομενον
εν
νεφελαις
μετα
δυναμεως
πολλης
και
δοξης.
- και
τοτε
αποστελει
τους
αγγελους
και
επισυναξει
τους
εκλεκτους
[αυτου]
εκ
των
τεσσαρων
ανεμων
απ
ακρου
γης
εως
ακρου
ουρανου.
- Απο
δε
της
συκης
μαθετε
την
παραβολην
οταν
ηδη
ο
κλαδος
αυτης
απαλος
γενηται
και
εκφυη
τα
φυλλα,
γινωσκετε
οτι
εγγυς
το
θερος
εστιν.
- ουτως
και
υμεις,
οταν
ιδητε
ταυτα
γινομενα,
γινωσκετε
οτι
εγγυς
εστιν
επι
θυραις.
- αμην
λεγω
υμιν
οτι
ου
μη
παρελθη
η
γενεα
αυτη
μεχρις
ου
ταυτα
παντα
γενηται.
- ο
ουρανος
και
η
γη
παρελευσονται,
οι
δε
λογοι
μου
ου
μη
παρελευσονται.
- Περι
δε
της
ημερας
εκεινης
η
της
ωρας
ουδεις
οιδεν,
ουδε
οι
αγγελοι
εν
ουρανω
ουδε
ο
υιος,
ει
μη
ο
πατηρ.
- βλεπετε
αγρυπνειτε
ουκ
οιδατε
γαρ
ποτε
ο
καιρος
εστιν.
- ως
ανθρωπος
αποδημος
αφεις
την
οικιαν
αυτου
και
δους
τοις
δουλοις
αυτου
την
εξουσιαν,
εκαστω
το
εργον
αυτου,
και
τω
θυρωρω
ενετειλατο
ινα
γρηγορη.
- γρηγορειτε
ουν,
ουκ
οιδατε
γαρ
ποτε
ο
κυριος
της
οικιας
ερχεται,
η
οψε
η
μεσονυκτιον
η
αλεκτοροφωνιας
η
πρωι,
- μη
ελθων
εξαιφνης
ευρη
υμας
καθευδοντας.
- ο
δε
υμιν
λεγω,
πασιν
λεγω,
γρηγορειτε.
Chapter 14.
- Ην
δε
το
πασχα
και
τα
αζυμα
μετα
δυο
ημερας.
και
εζητουν
οι
αρχιερεις
και
οι
γραμματεις
πως
αυτον
εν
δολω
κρατησαντες
αποκτεινωσιν
- ελεγον
γαρ,
Μη
εν
τη
εορτη,
μηποτε
εσται
θορυβος
του
λαου.
- Και
οντος
αυτου
εν
Βηθανια
εν
τη
οικια
Σιμωνος
του
λεπρου
κατακειμενου
αυτου
ηλθεν
γυνη
εχουσα
αλαβαστρον
μυρου
ναρδου
πιστικης
πολυτελους
συντριψασα
την
αλαβαστρον
κατεχεεν
αυτου
της
κεφαλης.
- ησαν
δε
τινες
αγανακτουντες
προς
εαυτους,
Εις
τι
η
απωλεια
αυτη
του
μυρου
γεγονεν;
- ηδυνατο
γαρ
τουτο
το
μυρον
πραθηναι
επανω
δηναριων
τριακοσιων
και
δοθηναι
τοις
πτωχοις
και
ενεβριμωντο
αυτη.
- ο
δε
Ιησους
ειπεν,
Αφετε
αυτην
τι
αυτη
κοπους
παρεχετε;
καλον
εργον
ηργασατο
εν
εμοι.
- παντοτε
γαρ
τους
πτωχους
εχετε
μεθ
εαυτων,
και
οταν
θελητε
δυνασθε
αυτοις
ευ
ποιησαι,
εμε
δε
ου
παντοτε
εχετε.
- ο
εσχεν
εποιησεν
προελαβεν
μυρισαι
το
σωμα
μου
εις
τον
ενταφιασμον.
- αμην
δε
λεγω
υμιν,
οπου
εαν
κηρυχθη
το
ευαγγελιον
εις
ολον
τον
κοσμον,
και
ο
εποιησεν
αυτη
λαληθησεται
εις
μνημοσυνον
αυτης.
- Και
Ιουδας
Ισκαριωθ
ο
εις
των
δωδεκα
απηλθεν
προς
τους
αρχιερεις
ινα
αυτον
παραδοι
αυτοις.
- οι
δε
ακουσαντες
εχαρησαν
και
επηγγειλαντο
αυτω
αργυριον
δουναι.
και
εζητει
πως
αυτον
ευκαιρως
παραδοι.
- Και
τη
πρωτη
ημερα
των
αζυμων,
οτε
το
πασχα
εθυον,
λεγουσιν
αυτω
οι
μαθηται
αυτου,
Που
θελεις
απελθοντες
ετοιμασωμεν
ινα
φαγης
το
πασχα;
- και
αποστελλει
δυο
των
μαθητων
αυτου
και
λεγει
αυτοις,
Υπαγετε
εις
την
πολιν,
και
απαντησει
υμιν
ανθρωπος
κεραμιον
υδατος
βασταζων
ακολουθησατε
αυτω,
- και
οπου
εαν
εισελθη
ειπατε
τω
οικοδεσποτη
οτι
Ο
διδασκαλος
λεγει,
Που
εστιν
το
καταλυμα
μου
οπου
το
πασχα
μετα
των
μαθητων
μου
φαγω;
- και
αυτος
υμιν
δειξει
αναγαιον
μεγα
εστρωμενον
ετοιμον
και
εκει
ετοιμασατε
ημιν.
- και
εξηλθον
οι
μαθηται
και
ηλθον
εις
την
πολιν
και
ευρον
καθως
ειπεν
αυτοις,
και
ητοιμασαν
το
πασχα.
- Και
οψιας
γενομενης
ερχεται
μετα
των
δωδεκα.
- και
ανακειμενων
αυτων
και
εσθιοντων
ο
Ιησους
ειπεν,
Αμην
λεγω
υμιν
οτι
εις
εξ
υμων
παραδωσει
με,
ο
εσθιων
μετ
εμου.
- ηρξαντο
λυπεισθαι
και
λεγειν
αυτω
εις
κατα
εις,
Μητι
εγω;
- ο
δε
ειπεν
αυτοις,
Εις
των
δωδεκα,
ο
εμβαπτομενος
μετ
εμου
εις
το
τρυβλιον.
- οτι
ο
μεν
υιος
του
ανθρωπου
υπαγει
καθως
γεγραπται
περι
αυτου,
ουαι
δε
τω
ανθρωπω
εκεινω
δι
ου
ο
υιος
του
ανθρωπου
παραδιδοται
καλον
αυτω
ει
ουκ
εγεννηθη
ο
ανθρωπος
εκεινος.
- Και
εσθιοντων
αυτων
λαβων
αρτον
ευλογησας
εκλασεν
και
εδωκεν
αυτοις
και
ειπεν,
Λαβετε,
τουτο
εστιν
το
σωμα
μου.
- και
λαβων
ποτηριον
ευχαριστησας
εδωκεν
αυτοις,
και
επιον
εξ
αυτου
παντες.
- και
ειπεν
αυτοις,
Τουτο
εστιν
το
αιμα
μου
της
διαθηκης
το
εκχυννομενον
υπερ
πολλων
- αμην
λεγω
υμιν
οτι
ουκετι
ου
μη
πιω
εκ
του
γενηματος
της
αμπελου
εως
της
ημερας
εκεινης
οταν
αυτο
πινω
καινον
εν
τη
βασιλεια
του
θεου.
- Και
υμνησαντες
εξηλθον
εις
το
Ορος
των
Ελαιων.
- Και
λεγει
αυτοις
ο
Ιησους
οτι
Παντες
σκανδαλισθησεσθε,
οτι
γεγραπται,
Παταξω
τον
ποιμενα,
και
τα
προβατα
διασκορπισθησονται
- αλλα
μετα
το
εγερθηναι
με
προαξω
υμας
εις
την
Γαλιλαιαν.
- ο
δε
Πετρος
εφη
αυτω,
Ει
και
παντες
σκανδαλισθησονται,
αλλ
ουκ
εγω.
- και
λεγει
αυτω
ο
Ιησους,
Αμην
λεγω
σοι
οτι
συ
σημερον
ταυτη
τη
νυκτι
πριν
η
δις
αλεκτορα
φωνησαι
τρις
με
απαρνηση.
- ο
δε
εκπερισσως
ελαλει,
Εαν
δεη
με
συναποθανειν
σοι,
ου
μη
σε
απαρνησομαι.
ωσαυτως
δε
και
παντες
ελεγον.
- Και
ερχονται
εις
χωριον
ου
το
ονομα
Γεθσημανι,
και
λεγει
τοις
μαθηταις
αυτου,
Καθισατε
ωδε
εως
προσευξωμαι.
- και
παραλαμβανει
τον
Πετρον
και
[τον]
Ιακωβον
και
[τον]
Ιωαννην
μετ
αυτου,
και
ηρξατο
εκθαμβεισθαι
και
αδημονειν,
- και
λεγει
αυτοις,
Περιλυπος
εστιν
η
ψυχη
μου
εως
θανατου
μεινατε
ωδε
και
γρηγορειτε.
- και
προελθων
μικρον
επιπτεν
επι
της
γης,
και
προσηυχετο
ινα
ει
δυνατον
εστιν
παρελθη
απ
αυτου
η
ωρα,
- και
ελεγεν,
Αββα
ο
πατηρ,
παντα
δυνατα
σοι
παρενεγκε
το
ποτηριον
τουτο
απ
εμου
αλλ
ου
τι
εγω
θελω
αλλα
τι
συ.
- και
ερχεται
και
ευρισκει
αυτους
καθευδοντας,
και
λεγει
τω
Πετρω,
Σιμων,
καθευδεις;
ουκ
ισχυσας
μιαν
ωραν
γρηγορησαι;
- γρηγορειτε
και
προσευχεσθε,
ινα
μη
ελθητε
εις
πειρασμον
το
μεν
πνευμα
προθυμον
η
δε
σαρξ
ασθενης.
- και
παλιν
απελθων
προσηυξατο
τον
αυτον
λογον
ειπων.
- και
παλιν
ελθων
ευρεν
αυτους
καθευδοντας,
ησαν
γαρ
αυτων
οι
οφθαλμοι
καταβαρυνομενοι,
και
ουκ
ηδεισαν
τι
αποκριθωσιν
αυτω.
- και
ερχεται
το
τριτον
και
λεγει
αυτοις,
Καθευδετε
το
λοιπον
και
αναπαυεσθε;
απεχει
ηλθεν
η
ωρα,
ιδου
παραδιδοται
ο
υιος
του
ανθρωπου
εις
τας
χειρας
των
αμαρτωλων.
- εγειρεσθε
αγωμεν
ιδου
ο
παραδιδους
με
ηγγικεν.
- Και
ευθυς
ετι
αυτου
λαλουντος
παραγινεται
Ιουδας
εις
των
δωδεκα
και
μετ
αυτου
οχλος
μετα
μαχαιρων
και
ξυλων
παρα
των
αρχιερεων
και
των
γραμματεων
και
των
πρεσβυτερων.
- δεδωκει
δε
ο
παραδιδους
αυτον
συσσημον
αυτοις
λεγων,
Ον
αν
φιλησω
αυτος
εστιν
κρατησατε
αυτον
και
απαγετε
ασφαλως.
- και
ελθων
ευθυς
προσελθων
αυτω
λεγει,
Ραββι,
και
κατεφιλησεν
αυτον.
- οι
δε
επεβαλον
τας
χειρας
αυτω
και
εκρατησαν
αυτον.
- εις
δε
[τις]
των
παρεστηκοτων
σπασαμενος
την
μαχαιραν
επαισεν
τον
δουλον
του
αρχιερεως
και
αφειλεν
αυτου
το
ωταριον.
- και
αποκριθεις
ο
Ιησους
ειπεν
αυτοις,
Ως
επι
ληστην
εξηλθατε
μετα
μαχαιρων
και
ξυλων
συλλαβειν
με;
- καθ
ημεραν
ημην
προς
υμας
εν
τω
ιερω
διδασκων
και
ουκ
εκρατησατε
με
αλλ
ινα
πληρωθωσιν
αι
γραφαι.
- και
αφεντες
αυτον
εφυγον
παντες.
- Και
νεανισκος
τις
συνηκολουθει
αυτω
περιβεβλημενος
σινδονα
επι
γυμνου,
και
κρατουσιν
αυτον
- ο
δε
καταλιπων
την
σινδονα
γυμνος
εφυγεν.
- Και
απηγαγον
τον
Ιησουν
προς
τον
αρχιερεα,
και
συνερχονται
παντες
οι
αρχιερεις
και
οι
πρεσβυτεροι
και
οι
γραμματεις.
- και
ο
Πετρος
απο
μακροθεν
ηκολουθησεν
αυτω
εως
εσω
εις
την
αυλην
του
αρχιερεως,
και
ην
συγκαθημενος
μετα
των
υπηρετων
και
θερμαινομενος
προς
το
φως.
- οι
δε
αρχιερεις
και
ολον
το
συνεδριον
εζητουν
κατα
του
Ιησου
μαρτυριαν
εις
το
θανατωσαι
αυτον,
και
ουχ
ηυρισκον
- πολλοι
γαρ
εψευδομαρτυρουν
κατ
αυτου,
και
ισαι
αι
μαρτυριαι
ουκ
ησαν.
- και
τινες
ανασταντες
εψευδομαρτυρουν
κατ
αυτου
λεγοντες
- οτι
Ημεις
ηκουσαμεν
αυτου
λεγοντος
οτι
Εγω
καταλυσω
τον
ναον
τουτον
τον
χειροποιητον
και
δια
τριων
ημερων
αλλον
αχειροποιητον
οικοδομησω
- και
ουδε
ουτως
ιση
ην
η
μαρτυρια
αυτων.
- και
αναστας
ο
αρχιερευς
εις
μεσον
επηρωτησεν
τον
Ιησουν
λεγων,
Ουκ
αποκρινη
ουδεν;
τι
ουτοι
σου
καταμαρτυρουσιν;
- ο
δε
εσιωπα
και
ουκ
απεκρινατο
ουδεν.
παλιν
ο
αρχιερευς
επηρωτα
αυτον
και
λεγει
αυτω,
Συ
ει
ο
Χριστος
ο
υιος
του
ευλογητου;
- ο
δε
Ιησους
ειπεν,
Εγω
ειμι,
και
οψεσθε
τον
υιον
του
ανθρωπου
εκ
δεξιων
καθημενον
της
δυναμεως
και
ερχομενον
μετα
των
νεφελων
του
ουρανου.
- ο
δε
αρχιερευς
διαρρηξας
τους
χιτωνας
αυτου
λεγει,
Τι
ετι
χρειαν
εχομεν
μαρτυρων;
- ηκουσατε
της
βλασφημιας
τι
υμιν
φαινεται;
οι
δε
παντες
κατεκριναν
αυτον
ενοχον
ειναι
θανατου.
- Και
ηρξαντο
τινες
εμπτυειν
αυτω
και
περικαλυπτειν
αυτου
το
προσωπον
και
κολαφιζειν
αυτον
και
λεγειν
αυτω,
Προφητευσον,
και
οι
υπηρεται
ραπισμασιν
αυτον
ελαβον.
- Και
οντος
του
Πετρου
κατω
εν
τη
αυλη
ερχεται
μια
των
παιδισκων
του
αρχιερεως,
- και
ιδουσα
τον
Πετρον
θερμαινομενον
εμβλεψασα
αυτω
λεγει,
Και
συ
μετα
του
Ναζαρηνου
ησθα
του
Ιησου.
- ο
δε
ηρνησατο
λεγων,
Ουτε
οιδα
ουτε
επισταμαι
συ
τι
λεγεις.
και
εξηλθεν
εξω
εις
το
προαυλιον
[και
αλεκτωρ
εφωνησεν].
- και
η
παιδισκη
ιδουσα
αυτον
ηρξατο
παλιν
λεγειν
τοις
παρεστωσιν
οτι
Ουτος
εξ
αυτων
εστιν.
- ο
δε
παλιν
ηρνειτο.
και
μετα
μικρον
παλιν
οι
παρεστωτες
ελεγον
τω
Πετρω,
Αληθως
εξ
αυτων
ει,
και
γαρ
Γαλιλαιος
ει.
- ο
δε
ηρξατο
αναθεματιζειν
και
ομνυναι
οτι
Ουκ
οιδα
τον
ανθρωπον
τουτον
ον
λεγετε.
- και
ευθυς
εκ
δευτερου
αλεκτωρ
εφωνησεν.
και
ανεμνησθη
ο
Πετρος
το
ρημα
ως
ειπεν
αυτω
ο
Ιησους
οτι
Πριν
αλεκτορα
φωνησαι
δις
τρις
με
απαρνηση
και
επιβαλων
εκλαιεν.
Chapter 15.
- Και
ευθυς
πρωι
συμβουλιον
ποιησαντες
οι
αρχιερεις
μετα
των
πρεσβυτερων
και
γραμματεων
και
ολον
το
συνεδριον
δησαντες
τον
Ιησουν
απηνεγκαν
και
παρεδωκαν
Πιλατω.
- και
επηρωτησεν
αυτον
ο
Πιλατος,
Συ
ει
ο
βασιλευς
των
Ιουδαιων;
ο
δε
αποκριθεις
αυτω
λεγει,
Συ
λεγεις.
- και
κατηγορουν
αυτου
οι
αρχιερεις
πολλα.
- ο
δε
Πιλατος
παλιν
επηρωτα
αυτον
λεγων,
Ουκ
αποκρινη
ουδεν;
ιδε
ποσα
σου
κατηγορουσιν.
- ο
δε
Ιησους
ουκετι
ουδεν
απεκριθη,
ωστε
θαυμαζειν
τον
Πιλατον.
- Κατα
δε
εορτην
απελυεν
αυτοις
ενα
δεσμιον
ον
παρητουντο.
- ην
δε
ο
λεγομενος
Βαραββας
μετα
των
στασιαστων
δεδεμενος
οιτινες
εν
τη
στασει
φονον
πεποιηκεισαν.
- και
αναβας
ο
οχλος
ηρξατο
αιτεισθαι
καθως
εποιει
αυτοις.
- ο
δε
Πιλατος
απεκριθη
αυτοις
λεγων,
Θελετε
απολυσω
υμιν
τον
βασιλεα
των
Ιουδαιων;
- εγινωσκεν
γαρ
οτι
δια
φθονον
παραδεδωκεισαν
αυτον
οι
αρχιερεις.
- οι
δε
αρχιερεις
ανεσεισαν
τον
οχλον
ινα
μαλλον
τον
Βαραββαν
απολυση
αυτοις.
- ο
δε
Πιλατος
παλιν
αποκριθεις
ελεγεν
αυτοις,
Τι
ουν
[θελετε]
ποιησω
[ον
λεγετε]
τον
βασιλεα
των
Ιουδαιων;
- οι
δε
παλιν
εκραξαν,
Σταυρωσον
αυτον.
- ο
δε
Πιλατος
ελεγεν
αυτοις,
Τι
γαρ
εποιησεν
κακον;
οι
δε
περισσως
εκραξαν,
Σταυρωσον
αυτον.
- ο
δε
Πιλατος
βουλομενος
τω
οχλω
το
ικανον
ποιησαι
απελυσεν
αυτοις
τον
Βαραββαν,
και
παρεδωκεν
τον
Ιησουν
φραγελλωσας
ινα
σταυρωθη.
- Οι
δε
στρατιωται
απηγαγον
αυτον
εσω
της
αυλης,
ο
εστιν
πραιτωριον,
και
συγκαλουσιν
ολην
την
σπειραν.
- και
ενδιδυσκουσιν
αυτον
πορφυραν
και
περιτιθεασιν
αυτω
πλεξαντες
ακανθινον
στεφανον
- και
ηρξαντο
ασπαζεσθαι
αυτον,
Χαιρε,
βασιλευ
των
Ιουδαιων
- και
ετυπτον
αυτου
την
κεφαλην
καλαμω
και
ενεπτυον
αυτω,
και
τιθεντες
τα
γονατα
προσεκυνουν
αυτω.
- και
οτε
ενεπαιξαν
αυτω,
εξεδυσαν
αυτον
την
πορφυραν
και
ενεδυσαν
αυτον
τα
ιματια
αυτου.
και
εξαγουσιν
αυτον
ινα
σταυρωσωσιν
αυτον.
- Και
αγγαρευουσιν
παραγοντα
τινα
Σιμωνα
Κυρηναιον
ερχομενον
απ
αγρου,
τον
πατερα
Αλεξανδρου
και
Ρουφου,
ινα
αρη
τον
σταυρον
αυτου.
- και
φερουσιν
αυτον
επι
τον
Γολγοθαν
τοπον,
ο
εστιν
μεθερμηνευομενον
Κρανιου
Τοπος.
- και
εδιδουν
αυτω
εσμυρνισμενον
οινον,
ος
δε
ουκ
ελαβεν.
- και
σταυρουσιν
αυτον
και
διαμεριζονται
τα
ιματια
αυτου,
βαλλοντες
κληρον
επ
αυτα
τις
τι
αρη.
- ην
δε
ωρα
τριτη
και
εσταυρωσαν
αυτον.
- και
ην
η
επιγραφη
της
αιτιας
αυτου
επιγεγραμμενη,
Ο
βασιλευς
των
Ιουδαιων.
- Και
συν
αυτω
σταυρουσιν
δυο
ληστας,
ενα
εκ
δεξιων
και
ενα
εξ
ευωνυμων
αυτου.
- Και
- οι
παραπορευομενοι
εβλασφημουν
αυτον
κινουντες
τας
κεφαλας
αυτων
και
λεγοντες,
Ουα
ο
καταλυων
τον
ναον
και
οικοδομων
εν
τρισιν
ημεραις,
- σωσον
σεαυτον
καταβας
απο
του
σταυρου.
- ομοιως
και
οι
αρχιερεις
εμπαιζοντες
προς
αλληλους
μετα
των
γραμματεων
ελεγον,
Αλλους
εσωσεν,
εαυτον
ου
δυναται
σωσαι
- ο
Χριστος
ο
βασιλευς
Ισραηλ
καταβατω
νυν
απο
του
σταυρου,
ινα
ιδωμεν
και
πιστευσωμεν.
και
οι
συνεσταυρωμενοι
συν
αυτω
ωνειδιζον
αυτον.
- Και
γενομενης
ωρας
εκτης
σκοτος
εγενετο
εφ
ολην
την
γην
εως
ωρας
ενατης.
- και
τη
ενατη
ωρα
εβοησεν
ο
Ιησους
φωνη
μεγαλη,
Ελωι
ελωι
λεμα
σαβαχθανι;
ο
εστιν
μεθερμηνευομενον
Ο
θεος
μου
ο
θεος
μου,
εις
τι
εγκατελιπες
με;
- και
τινες
των
παρεστηκοτων
ακουσαντες
ελεγον,
Ιδε
Ηλιαν
φωνει.
- δραμων
δε
τις
[και]
γεμισας
σπογγον
οξους
περιθεις
καλαμω
εποτιζεν
αυτον,
λεγων,
Αφετε
ιδωμεν
ει
ερχεται
Ηλιας
καθελειν
αυτον.
- ο
δε
Ιησους
αφεις
φωνην
μεγαλην
εξεπνευσεν.
- Και
το
καταπετασμα
του
ναου
εσχισθη
εις
δυο
απ
ανωθεν
εως
κατω.
- Ιδων
δε
ο
κεντυριων
ο
παρεστηκως
εξ
εναντιας
αυτου
οτι
ουτως
εξεπνευσεν
ειπεν,
Αληθως
ουτος
ο
ανθρωπος
υιος
θεου
ην.
- Ησαν
δε
και
γυναικες
απο
μακροθεν
θεωρουσαι,
εν
αις
και
Μαρια
η
Μαγδαληνη
και
Μαρια
η
Ιακωβου
του
μικρου
και
Ιωσητος
μητηρ
και
Σαλωμη,
- αι
οτε
ην
εν
τη
Γαλιλαια
ηκολουθουν
αυτω
και
διηκονουν
αυτω,
και
αλλαι
πολλαι
αι
συναναβασαι
αυτω
εις
Ιεροσολυμα.
- Και
ηδη
οψιας
γενομενης,
επει
ην
παρασκευη,
ο
εστιν
προσαββατον,
- ελθων
Ιωσηφ
[ο]
απο
Αριμαθαιας
ευσχημων
βουλευτης,
ος
και
αυτος
ην
προσδεχομενος
την
βασιλειαν
του
θεου,
τολμησας
εισηλθεν
προς
τον
Πιλατον
και
ητησατο
το
σωμα
του
Ιησου.
- ο
δε
Πιλατος
εθαυμασεν
ει
ηδη
τεθνηκεν,
και
προσκαλεσαμενος
τον
κεντυριωνα
επηρωτησεν
αυτον
ει
παλαι
απεθανεν
- και
γνους
απο
του
κεντυριωνος
εδωρησατο
το
πτωμα
τω
Ιωσηφ.
- και
αγορασας
σινδονα
καθελων
αυτον
ενειλησεν
τη
σινδονι
και
εθηκεν
αυτον
εν
μνημειω
ο
ην
λελατομημενον
εκ
πετρας,
και
προσεκυλισεν
λιθον
επι
την
θυραν
του
μνημειου.
- η
δε
Μαρια
η
Μαγδαληνη
και
Μαρια
η
Ιωσητος
εθεωρουν
που
τεθειται.
Chapter 16.
- Και
διαγενομενου
του
σαββατου
Μαρια
η
Μαγδαληνη
και
Μαρια
η
[του]
Ιακωβου
και
Σαλωμη
ηγορασαν
αρωματα
ινα
ελθουσαι
αλειψωσιν
αυτον.
- και
λιαν
πρωι
τη
μια
των
σαββατων
ερχονται
επι
το
μνημειον
ανατειλαντος
του
ηλιου.
- και
ελεγον
προς
εαυτας,
Τις
αποκυλισει
ημιν
τον
λιθον
εκ
της
θυρας
του
μνημειου;
- και
αναβλεψασαι
θεωρουσιν
οτι
αποκεκυλισται
ο
λιθος,
ην
γαρ
μεγας
σφοδρα.
- και
εισελθουσαι
εις
το
μνημειον
ειδον
νεανισκον
καθημενον
εν
τοις
δεξιοις
περιβεβλημενον
στολην
λευκην,
και
εξεθαμβηθησαν.
- ο
δε
λεγει
αυταις,
Μη
εκθαμβεισθε
Ιησουν
ζητειτε
τον
Ναζαρηνον
τον
εσταυρωμενον
ηγερθη,
ουκ
εστιν
ωδε
ιδε
ο
τοπος
οπου
εθηκαν
αυτον.
- αλλα
υπαγετε
ειπατε
τοις
μαθηταις
αυτου
και
τω
Πετρω
οτι
Προαγει
υμας
εις
την
Γαλιλαιαν
εκει
αυτον
οψεσθε,
καθως
ειπεν
υμιν.
- και
εξελθουσαι
εφυγον
απο
του
μνημειου,
ειχεν
γαρ
αυτας
τρομος
και
εκστασις
και
ουδενι
ουδεν
ειπαν,
εφοβουντο
γαρ.
The longer ending.
- [Αναστας
δε
πρωι
πρωτη
σαββατου
εφανη
πρωτον
Μαρια
τη
Μαγδαληνη,
παρ
ης
εκβεβληκει
επτα
δαιμονια.
- εκεινη
πορευθεισα
απηγγειλεν
τοις
μετ
αυτου
γενομενοις
πενθουσι
και
κλαιουσιν
- κακεινοι
ακουσαντες
οτι
ζη
και
εθεαθη
υπ
αυτης
ηπιστησαν.
- Μετα
δε
ταυτα
δυσιν
εξ
αυτων
περιπατουσιν
εφανερωθη
εν
ετερα
μορφη
πορευομενοις
εις
αγρον
- κακεινοι
απελθοντες
απηγγειλαν
τοις
λοιποις·
ουδε
εκεινοις
επιστευσαν.
- Υστερον
[δε]
ανακειμενοις
αυτοις
τοις
ενδεκα
εφανερωθη,
και
ωνειδισεν
την
απιστιαν
αυτων
και
σκληροκαρδιαν
οτι
τοις
θεασαμενοις
αυτον
εγηγερμενον
ουκ
επιστευσαν.
- και
ειπεν
αυτοις,
Πορευθεντες
εις
τον
κοσμον
απαντα
κηρυξατε
το
ευαγγελιον
παση
τη
κτισει.
- ο
πιστευσας
και
βαπτισθεις
σωθησεται,
ο
δε
απιστησας
κατακριθησεται.
- σημεια
δε
τοις
πιστευσασιν
ταυτα
παρακολουθησει
εν
τω
ονοματι
μου
δαιμονια
εκβαλουσιν,
γλωσσαις
λαλησουσιν
καιναις,
- [και
εν
ταις
χερσιν]
οφεις
αρουσιν,
καν
θανασιμον
τι
πιωσιν
ου
μη
αυτους
βλαψη,
επι
αρρωστους
χειρας
επιθησουσιν
και
καλως
εξουσιν.
- Ο
μεν
ουν
κυριος
Ιησους
μετα
το
λαλησαι
αυτοις
ανελημφθη
εις
τον
ουρανον
και
εκαθισεν
εκ
δεξιων
του
θεου.
- εκεινοι
δε
εξελθοντες
εκηρυξαν
πανταχου,
του
κυριου
συνεργουντος
και
τον
λογον
βεβαιουντος
δια
των
επακολουθουντων
σημειων.]
The shorter ending.
- [Παντα
δε
τα
παρηγγελμενα
τοις
περι
τον
Πετρον
συντομως
εξηγγειλαν.
Μετα
δε
ταυτα
και
αυτος
ο
Ιησους
εφανη
αυτοις,
και
απο
ανατολης
και
αχρι
δυσεως
εξαπεστειλεν
δι
αυτων
το
ιερον
και
αφθαρτον
κηρυγμα
της
αιωνιου
σωτηριας.
αμην.]
|