Epistle 2 of Paul to Timothy.
Chapters 1-4.
Chapter 1.
- Παυλος
αποστολος
Χριστου
Ιησου
δια
θεληματος
θεου
κατ
επαγγελιαν
ζωης
της
εν
Χριστω
Ιησου
- Τιμοθεω
αγαπητω
τεκνω·
χαρις,
ελεος,
ειρηνη
απο
θεου
πατρος
και
Χριστου
Ιησου
του
κυριου
ημων.
- Χαριν
εχω
τω
θεω,
ω
λατρευω
απο
προγονων
εν
καθαρα
συνειδησει,
ως
αδιαλειπτον
εχω
την
περι
σου
μνειαν
εν
ταις
δεησεσιν
μου
νυκτος
και
ημερας,
- επιποθων
σε
ιδειν,
μεμνημενος
σου
των
δακρυων,
ινα
χαρας
πληρωθω,
- υπομνησιν
λαβων
της
εν
σοι
ανυποκριτου
πιστεως,
ητις
ενωκησεν
πρωτον
εν
τη
μαμμη
σου
Λωιδι
και
τη
μητρι
σου
Ευνικη,
πεπεισμαι
δε
οτι
και
εν
σοι.
- δι
ην
αιτιαν
αναμιμνησκω
σε
αναζωπυρειν
το
χαρισμα
του
θεου,
ο
εστιν
εν
σοι
δια
της
επιθεσεως
των
χειρων
μου·
- ου
γαρ
εδωκεν
ημιν
ο
θεος
πνευμα
δειλιας,
αλλα
δυναμεως
και
αγαπης
και
σωφρονισμου.
- μη
ουν
επαισχυνθης
το
μαρτυριον
του
κυριου
ημων
μηδε
εμε
τον
δεσμιον
αυτου,
αλλα
συγκακοπαθησον
τω
ευαγγελιω
κατα
δυναμιν
θεου,
- του
σωσαντος
ημας
και
καλεσαντος
κλησει
αγια,
ου
κατα
τα
εργα
ημων
αλλα
κατα
ιδιαν
προθεσιν
και
χαριν,
την
δοθεισαν
ημιν
εν
Χριστω
Ιησου
προ
χρονων
αιωνιων,
- φανερωθεισαν
δε
νυν
δια
της
επιφανειας
του
σωτηρος
ημων
Χριστου
Ιησου,
καταργησαντος
μεν
τον
θανατον
φωτισαντος
δε
ζωην
και
αφθαρσιαν
δια
του
ευαγγελιου,
- εις
ο
ετεθην
εγω
κηρυξ
και
αποστολος
και
διδασκαλος.
- δι
ην
αιτιαν
και
ταυτα
πασχω,
αλλ
ουκ
επαισχυνομαι,
οιδα
γαρ
ω
πεπιστευκα,
και
πεπεισμαι
οτι
δυνατος
εστιν
την
παραθηκην
μου
φυλαξαι
εις
εκεινην
την
ημεραν.
- υποτυπωσιν
εχε
υγιαινοντων
λογων
ων
παρ
εμου
ηκουσας
εν
πιστει
και
αγαπη
τη
εν
Χριστω
Ιησου·
- την
καλην
παραθηκην
φυλαξον
δια
πνευματος
αγιου
του
ενοικουντος
εν
ημιν.
- Οιδας
τουτο,
οτι
απεστραφησαν
με
παντες
οι
εν
τη
Ασια,
ων
εστιν
Φυγελος
και
Ερμογενης.
- δωη
ελεος
ο
κυριος
τω
Ονησιφορου
οικω,
οτι
πολλακις
με
ανεψυξεν
και
την
αλυσιν
μου
ουκ
επαισχυνθη,
- αλλα
γενομενος
εν
Ρωμη
σπουδαιως
εζητησεν
με
και
ευρεν
- δωη
αυτω
ο
κυριος
ευρειν
ελεος
παρα
κυριου
εν
εκεινη
τη
ημερα
και
οσα
εν
Εφεσω
διηκονησεν,
βελτιον
συ
γινωσκεις.
Chapter 2.
- Συ
ουν,
τεκνον
μου,
ενδυναμου
εν
τη
χαριτι
τη
εν
Χριστω
Ιησου,
- και
α
ηκουσας
παρ
εμου
δια
πολλων
μαρτυρων,
ταυτα
παραθου
πιστοις
ανθρωποις,
οιτινες
ικανοι
εσονται
και
ετερους
διδαξαι.
- συγκακοπαθησον
ως
καλος
στρατιωτης
Χριστου
Ιησου.
- ουδεις
στρατευομενος
εμπλεκεται
ταις
του
βιου
πραγματειαις,
ινα
τω
στρατολογησαντι
αρεση·
- εαν
δε
και
αθλη
τις,
ου
στεφανουται
εαν
μη
νομιμως
αθληση.
- τον
κοπιωντα
γεωργον
δει
πρωτον
των
καρπων
μεταλαμβανειν.
- νοει
ο
λεγω·
δωσει
γαρ
σοι
ο
κυριος
συνεσιν
εν
πασιν.
- Μνημονευε
Ιησουν
Χριστον
εγηγερμενον
εκ
νεκρων,
εκ
σπερματος
Δαυιδ,
κατα
το
ευαγγελιον
μου·
- εν
ω
κακοπαθω
μεχρι
δεσμων
ως
κακουργος,
αλλα
ο
λογος
του
θεου
ου
δεδεται.
- δια
τουτο
παντα
υπομενω
δια
τους
εκλεκτους,
ινα
και
αυτοι
σωτηριας
τυχωσιν
της
εν
Χριστω
Ιησου
μετα
δοξης
αιωνιου.
- πιστος
ο
λογος·
ει
γαρ
συναπεθανομεν,
και
συζησομεν·
- ει
υπομενομεν,
και
συμβασιλευσομεν·
ει
αρνησομεθα,
κακεινος
αρνησεται
ημας·
- ει
απιστουμεν,
εκεινος
πιστος
μενει,
αρνησασθαι
γαρ
εαυτον
ου
δυναται.
- Ταυτα
υπομιμνησκε,
διαμαρτυρομενος
ενωπιον
του
θεου
μη
λογομαχειν,
επ
ουδεν
χρησιμον,
επι
καταστροφη
των
ακουοντων.
- σπουδασον
σεαυτον
δοκιμον
παραστησαι
τω
θεω,
εργατην
ανεπαισχυντον,
ορθοτομουντα
τον
λογον
της
αληθειας.
- τας
δε
βεβηλους
κενοφωνιας
περιιστασο·
επι
πλειον
γαρ
προκοψουσιν
ασεβειας,
- και
ο
λογος
αυτων
ως
γαγγραινα
νομην
εξει·
ων
εστιν
Υμεναιος
και
Φιλητος,
- οιτινες
περι
την
αληθειαν
ηστοχησαν,
λεγοντες
[την]
αναστασιν
ηδη
γεγονεναι,
και
ανατρεπουσιν
την
τινων
πιστιν.
- ο
μεντοι
στερεος
θεμελιος
του
θεου
εστηκεν,
εχων
την
σφραγιδα
ταυτην·
Εγνω
κυριος
τους
οντας
αυτου,
και,
Αποστητω
απο
αδικιας
πας
ο
ονομαζων
το
ονομα
κυριου.
- Εν
μεγαλη
δε
οικια
ουκ
εστιν
μονον
σκευη
χρυσα
και
αργυρα
αλλα
και
ξυλινα
και
οστρακινα,
και
α
μεν
εις
τιμην
α
δε
εις
ατιμιαν·
- εαν
ουν
τις
εκκαθαρη
εαυτον
απο
τουτων,
εσται
σκευος
εις
τιμην,
ηγιασμενον,
ευχρηστον
τω
δεσποτη,
εις
παν
εργον
αγαθον
ητοιμασμενον.
- τας
δε
νεωτερικας
επιθυμιας
φευγε,
διωκε
δε
δικαιοσυνην,
πιστιν,
αγαπην,
ειρηνην
μετα
των
επικαλουμενων
τον
κυριον
εκ
καθαρας
καρδιας.
- τας
δε
μωρας
και
απαιδευτους
ζητησεις
παραιτου,
ειδως
οτι
γεννωσιν
μαχας·
- δουλον
δε
κυριου
ου
δει
μαχεσθαι,
αλλα
ηπιον
ειναι
προς
παντας,
διδακτικον,
ανεξικακον,
- εν
πραυτητι
παιδευοντα
τους
αντιδιατιθεμενους,
μηποτε
δωη
αυτοις
ο
θεος
μετανοιαν
εις
επιγνωσιν
αληθειας,
- και
ανανηψωσιν
εκ
της
του
διαβολου
παγιδος,
εζωγρημενοι
υπ
αυτου
εις
το
εκεινου
θελημα.
Chapter 3.
- Τουτο
δε
γινωσκε,
οτι
εν
εσχαταις
ημεραις
ενστησονται
καιροι
χαλεποι·
- εσονται
γαρ
οι
ανθρωποι
φιλαυτοι,
φιλαργυροι,
αλαζονες,
υπερηφανοι,
βλασφημοι,
γονευσιν
απειθεις,
αχαριστοι,
ανοσιοι,
- αστοργοι,
ασπονδοι,
διαβολοι,
ακρατεις,
ανημεροι,
αφιλαγαθοι,
- προδοται,
προπετεις,
τετυφωμενοι,
φιληδονοι
μαλλον
η
φιλοθεοι,
- εχοντες
μορφωσιν
ευσεβειας
την
δε
δυναμιν
αυτης
ηρνημενοι·
και
τουτους
αποτρεπου.
- εκ
τουτων
γαρ
εισιν
οι
ενδυνοντες
εις
τας
οικιας
και
αιχμαλωτιζοντες
γυναικαρια
σεσωρευμενα
αμαρτιαις,
αγομενα
επιθυμιαις
ποικιλαις,
- παντοτε
μανθανοντα
και
μηδεποτε
εις
επιγνωσιν
αληθειας
ελθειν
δυναμενα.
- ον
τροπον
δε
Ιαννης
και
Ιαμβρης
αντεστησαν
Μωυσει,
ουτως
και
ουτοι
ανθιστανται
τη
αληθεια,
ανθρωποι
κατεφθαρμενοι
τον
νουν,
αδοκιμοι
περι
την
πιστιν·
- αλλ
ου
προκοψουσιν
επι
πλειον,
η
γαρ
ανοια
αυτων
εκδηλος
εσται
πασιν,
ως
και
η
εκεινων
εγενετο.
- Συ
δε
παρηκολουθησας
μου
τη
διδασκαλια,
τη
αγωγη,
τη
προθεσει,
τη
πιστει,
τη
μακροθυμια,
τη
αγαπη,
τη
υπομονη,
- τοις
διωγμοις,
τοις
παθημασιν,
οια
μοι
εγενετο
εν
Αντιοχεια,
εν
Ικονιω,
εν
Λυστροις,
οιους
διωγμους
υπηνεγκα·
και
εκ
παντων
με
ερρυσατο
ο
κυριος.
- και
παντες
δε
οι
θελοντες
ευσεβως
ζην
εν
Χριστω
Ιησου
διωχθησονται·
- πονηροι
δε
ανθρωποι
και
γοητες
προκοψουσιν
επι
το
χειρον,
πλανωντες
και
πλανωμενοι.
- συ
δε
μενε
εν
οις
εμαθες
και
επιστωθης,
ειδως
παρα
τινων
εμαθες,
- και
οτι
απο
βρεφους
[τα]
ιερα
γραμματα
οιδας,
τα
δυναμενα
σε
σοφισαι
εις
σωτηριαν
δια
πιστεως
της
εν
Χριστω
Ιησου.
- πασα
γραφη
θεοπνευστος
και
ωφελιμος
προς
διδασκαλιαν,
προς
ελεγμον,
προς
επανορθωσιν,
προς
παιδειαν
την
εν
δικαιοσυνη,
- ινα
αρτιος
η
ο
του
θεου
ανθρωπος,
προς
παν
εργον
αγαθον
εξηρτισμενος.
Chapter 4.
- Διαμαρτυρομαι
ενωπιον
του
θεου
και
Χριστου
Ιησου,
του
μελλοντος
κρινειν
ζωντας
και
νεκρους,
και
την
επιφανειαν
αυτου
και
την
βασιλειαν
αυτου·
- κηρυξον
τον
λογον,
επιστηθι
ευκαιρως
ακαιρως,
ελεγξον,
επιτιμησον,
παρακαλεσον,
εν
παση
μακροθυμια
και
διδαχη.
- εσται
γαρ
καιρος
οτε
της
υγιαινουσης
διδασκαλιας
ουκ
ανεξονται,
αλλα
κατα
τας
ιδιας
επιθυμιας
εαυτοις
επισωρευσουσιν
διδασκαλους
κνηθομενοι
την
ακοην,
- και
απο
μεν
της
αληθειας
την
ακοην
αποστρεψουσιν,
επι
δε
τους
μυθους
εκτραπησονται.
- συ
δε
νηφε
εν
πασιν,
κακοπαθησον,
εργον
ποιησον
ευαγγελιστου,
την
διακονιαν
σου
πληροφορησον.
- Εγω
γαρ
ηδη
σπενδομαι,
και
ο
καιρος
της
αναλυσεως
μου
εφεστηκεν.
- τον
καλον
αγωνα
ηγωνισμαι,
τον
δρομον
τετελεκα,
την
πιστιν
τετηρηκα·
- λοιπον
αποκειται
μοι
ο
της
δικαιοσυνης
στεφανος,
ον
αποδωσει
μοι
ο
κυριος
εν
εκεινη
τη
ημερα,
ο
δικαιος
κριτης,
ου
μονον
δε
εμοι
αλλα
και
πασι
τοις
ηγαπηκοσι
την
επιφανειαν
αυτου.
- Σπουδασον
ελθειν
προς
με
ταχεως·
- Δημας
γαρ
με
εγκατελιπεν
αγαπησας
τον
νυν
αιωνα,
και
επορευθη
εις
Θεσσαλονικην,
Κρησκης
εις
Γαλατιαν,
Τιτος
εις
Δαλματιαν·
- Λουκας
εστιν
μονος
μετ
εμου.
Μαρκον
αναλαβων
αγε
μετα
σεαυτου,
εστιν
γαρ
μοι
ευχρηστος
εις
διακονιαν.
- Τυχικον
δε
απεστειλα
εις
Εφεσον.
- τον
φαιλονην
ον
απελιπον
εν
Τρωαδι
παρα
Καρπω
ερχομενος
φερε,
και
τα
βιβλια,
μαλιστα
τας
μεμβρανας.
- Αλεξανδρος
ο
χαλκευς
πολλα
μοι
κακα
ενεδειξατο·
αποδωσει
αυτω
ο
κυριος
κατα
τα
εργα
αυτου·
- ον
και
συ
φυλασσου,
λιαν
γαρ
αντεστη
τοις
ημετεροις
λογοις.
- Εν
τη
πρωτη
μου
απολογια
ουδεις
μοι
παρεγενετο,
αλλα
παντες
με
εγκατελιπον·
μη
αυτοις
λογισθειη·
- ο
δε
κυριος
μοι
παρεστη
και
ενεδυναμωσεν
με,
ινα
δι
εμου
το
κηρυγμα
πληροφορηθη
και
ακουσωσιν
παντα
τα
εθνη,
και
ερρυσθην
εκ
στοματος
λεοντος.
- ρυσεται
με
ο
κυριος
απο
παντος
εργου
πονηρου
και
σωσει
εις
την
βασιλειαν
αυτου
την
επουρανιον,
ω
η
δοξα
εις
τους
αιωνας
των
αιωνων·
αμην.
- Ασπασαι
Πρισκαν
και
Ακυλαν
και
τον
Ονησιφορου
οικον.
- Εραστος
εμεινεν
εν
Κορινθω,
Τροφιμον
δε
απελιπον
εν
Μιλητω
ασθενουντα.
- Σπουδασον
προ
χειμωνος
ελθειν.
Ασπαζεται
σε
Ευβουλος
και
Πουδης
και
Λινος
και
Κλαυδια
και
οι
αδελφοι
παντες.
- Ο
κυριος
μετα
του
πνευματος
σου.
η
χαρις
μεθ
υμων.
|